Piewrsze wzmianki o kościele pochodzą z 1347 i 1490 roku, choć parafia istnieje od XIII wieku. Jeszcze w 1569 roku kościół był drewniany, kryty gontem, wspomina się również o belkach i drewnie użytym do naprawy. Na początku XVII wieku, w latach 1607-1608 na miejscu starego drewnianego zbudowano nowy kościół murowany, z wykorzystaniem pozostałości po starej budowli. Przebudowany w 1756 roku, uległ spaleniu w 1789 roku. Prace związane z odbudową rozpoczęły się w 1811 roku.
Budynek gotycko-renesansowy, zniekształcony późniejszymi przebudowami z zatraceniem cech stylowych. Kościół orientowany, murowany z łamanego kamienia wapiennego, uzupełnionego cegłą na zaprawie wapiennej, potynkowany. Bryła budowli zdominowana dwuczłonową wieżą ( część dolna czworoboczna, część górna ośmioboczna ), przykryta baniastym hełmem. Elewacje jednynie ze schodkowymi gzymsami podkapowanymi poza tym pozbawione dekoracji architektonicznych.
8 lipca 1902 roku zamieszkały na terenie parafii siostry ze Zgromadzenia Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej (służebniczki śląskie), które założyły w parafii dobroczynny zakład św. Filomeny. Siostry m. in opiekowały się chorymi oraz prowadziły ochronkę dla dzieci.
Obiekt utrzymany jest w bardzo dobrym stanie, zarówno sam kościół jak jego bezpośrednie otoczenie z elementami małej architektury. Bardzo dobrze zachowane jest również cenne zabytkowe wyposażenie. Kościół jak i wyposażenie sprzed XIX objęte jest ścisłą ochroną konserwatorską na podstawie wpisu do rejestru zabytków. Na elewacji zachodniej nad głównym wejściem znajduje się kartusz herbowy z tarczami fundatorów, dawniej pod nim znajdował się drugi kartusz w kształcie poziomego prostokąta o przyokrąglonych narozach i ozdobnej bordiurze. W polu prawdopodobnie znajdowała się inskrypcja lub data budowy.
Obecnie parafia należy do dekanatu woźnickiego diecezji gliwickiej.