Kościół cmentarny pw. św. Walentego w Woźnikach

Istnieją pewne niezgodności co do czasu powstania obiektu. Katalog zabytków sztuki w Polsce z 1961 roku podaje 1696 rok jako datę budowy kościoła . Według Bernarda Szczecha, badacza historii ziemi woźnickiej który przeanalizował dokumenty źródłowe, jest to jedynie data remontu kościoła, zaś najstarsza wzmianka pochodzi już z 1497 roku, kiedy to pan dziedziczny na Woźnikach podarował kościołowi św. Katarzyny Niwy i łąkę na Staromieściu "za kaplicą". Ten sam historyk odwołuje się do zapisów księdza Zgorkowica z 1664 roku, który zakładając swoja księgę na wstępie podał informacje, że wiara katolicka wszczepiona na ziemi woźnickiej od wieków najpierw przez kościół św. Walentego, a potem przez kościół św. Katarzyny. B. Szczech uznaje jako prawdopodobną datę powstania obecnego kościoła w roku 1631. Pierwsze potwierdzenie w dokumentach istnienie świątyni znajduje w wizytacji kościelnej, która wspomina tę świątynie w 1665 roku. Wiadomo również, że w 1702 roku dobudowano do kościoła kruchtę - przedsionek, zwany też babińcem. W czasie pożaru miasta w 1798 roku kościół ocalał, przez pewnien czas, do czasu odbudowy kościoła p.w. św. Katarzyny, pełnił rolę świątyni parafialnej.  

Kościół drewniany o konstrukcji zrębowej na podmurówce z kamienia, dach kryty gontem. Zbudowany na planie prostokąta, zamknięty trójbocznie, orientowany. Od strony zachodniej do budynku przylega ośmioboczna wieża zwieńczona latarnią w formie arkad i zakończona hełmemm w kształcie dzwonu. Na zewnątrz korpus budynku z wyjątkiem zakrystii i przedsionka otoczony otwartymi sobotami podbitymi gontem. Dach kościoła siodłowy, zaś nad zakrystią i przedsionkiem trójspadowy. Ściany i dach impregnowane, stąd czarno-brązowy kolor kościoła.

We wnętrzu,na ścianach prezbiterium znajdują się majestatyczne polichromie przedstawiające sceny z życia Chrystusa. Równie interesująca jest ambona z dekoracją wykonaną z papier mache przedstawiającą motywy cesarskich orłów i wizerunki czterech ewangelistów. W ołtarzu głównym znajduje się obraz,który ukazuje matkę z dzieckiem, klęczącą przed św. Walentym.

Kościół należy do zabytków leżących na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego. Po pożarze miasta w 1789 r., do 1813 r. pełnił funkcję kościoła parafialnego. Obecnie jest kościołem przycmentarnym parafii pw. św. Katarzyny oraz odbywają się tam msze (w okresie letnim).