Już na mapach z 1902 roku, w miejscu aktualnego Pałacu widnieje budynek. Prawdopodobnie to ten sam, który stoi aktualnie, przebudowywany i modernizowany zwłaszcza za Kazimierza Niegolewskiego z Kamienia, który objął go po 1911 roku. Kształt architektoniczny Pałacu nadał wówczas architekt Roger Sławski, twórca projektów rozbudowy m. in. Ratusza w Lipsku.
W okresie plebiscytowym, w latach 1918 – 1922, często zdarzały się w Czarnym Lesie rewizje w domach działaczy polskich, jak u Pawła Skopa, właściciela cegielni, czy wspomnianego Kazimierza Niegolewskiego. Pałacyk wykorzystywany był wówczas do ukrywania broni przeznaczonej do działalności dywersyjnej prowadzonej przez powstańców oraz ukrywania osób poszukiwanych na terenie Prus za działalność antypaństwową.
Niegolewski za swoją aktywność polityczną uzyskał stanowisko starosty lublinieckiego, jednocześnie zapłacił jednak bankructwem swego majątku, żegnając się z nim ostatecznie w roku 1922.
Właśnie w Czarnym Lesie Wojciech Korfanty, Dyktator III Powstania Śląskiego, podpisał odezwę wzywającą polskojęzyczną ludność Górnego Śląska do zbrojnego powstania, w celu wymuszenia na Komisji Sojuszniczej innego podziału tych ziem pomiędzy Niemcy i Polskę. Wydarzenia te stały się wątkiem przewodnim historycznego programu "Poszukiwania", zrealizowanego w Czarnym Lesie w roku 2005 przez Telewizję Polską S.A..
W roku 1922 majątek przeszedł w ręce Józefa Jeziorańskiego z Katowic, jednak już po roku odsprzedano go Maciejowi Rogowskiemu z Warszawy, a ten podarował go dalej, swemu krewnemu Romanowi Rogowskiemu. Od Rogowskiego w 1938 roku majątek odkupiło Przedsiębiorstwo Osadnicze "Ślązak" z Katowic. Dokonało jego parcelacji tak, że z posiadanych przez poprzednich właścicieli ponad 500 ha wraz z Pałacem pozostało do sprzedania jedynie 29,65 ha. Wówczas zakupu w imieniu rodziny Wojtaszaków dokonał Wojciech Kaczorowski.
W 1942 roku majątek został przejęty przez Skarb Państwa Rzeszy, a Wojtaszakowie odzyskali go dopiero po wojnie. Sprawy własnościowe uregulowano jednak dopiero w 1963 roku i 10 lat później nowym właścicielem została RSP "Przełom" Lubsza.
Przy następnej sprzedaży w 1988 roku ponownie zmniejszono powierzchnię działki, tym razem do 3,66 ha, a nabywcą była już Spółdzielnia Inwalidów ERA w Chorzowie.
Problemy własnościowe po II Wojnie Światowej, parcelacja majątku, brak troski o stan techniczny obiektu i prowadzenie prac modernizacyjnych bez uwzględniania wytycznych konserwatora zabytków sprawiły, że w przejmowanym wówczas Pałacu niewiele pozostało z lat jego świetności. Tak naprawdę utrzymały się jedynie mury, w swej architektonicznej linii z czasów Niegolewskiego.
Przez 11 lat budynki stanowiły Ośrodek Rehabilitacyjno-Wypoczynkowy "Dworek". Zgromadzenie środków na inwestycję, a także prace nad koncepcją rekonstrukcji, rozbudowy i modernizacji obiektu, która miała przywrócić jego pałacową świetność, wymagały czasu.
Ostatecznie w roku 1999 Spółdzielnia ERA uruchomiła inwestycję z intencją zmodernizowania obiektu dla celów hotelowych o wysokim standardzie. Podstawowy budynek Pałacu został pieczołowicie odrestaurowany, a wnętrza, które musiały powstać od początku, zostały zaprojektowane przez historyka sztuki tak, by przywrócić im klimat sprzed wieków. Wszystkie pokoje w tej części Hotelu Pałac Czarny Las umeblowane są antykami, a nowoczesna infrastruktura techniczna, gwarantuje gościom hotelowym komfort przebywania w obiekcie oferującym wszelkie wygody. W trakcie prac modernizacyjnych dobudowano również nowy obiekt hotelowo-restauracyjny wraz z przewiązką łączącą go z częścią historyczną, a także kolejny budynek, w którym mieści się apartament. W planach znajdują się kolejne inwestycje mające na celu rozszerzenie bazy noclegowej i rekreacyjnej Hotelu.