Lubsza

W tradycji ludowej istnieje podanie o pobycie św. Wojciecha, który miał nauczać okolicznych mieszkańców na Lubszeckiej Górze. Wspomniana Góra jest drugim pod względem wysokości wzniesieniem na Górnym Śląsku po Górze św. Anny.

Pierwsza pisana i zachowana wzmianka o Lubszy pochodzi z 1314 roku, ale prawdopodobnie miejscowość istniała już w XIII wieku, a więc jest jedną z najstarszych na Górnym Śląsku. Legendarne pochodzenie nazwy Lubsza ludność odnosi do imienia Lubuszy, słowiańskiej bogini miłości, lub do „lubszej" – milszej (sercu dziedzica) góry z legendy o zapadłym zamku na Grojcu.

W centralnym punkcie miejscowości stoi kościół pod wezwaniem św. Jakuba Starszego najprawdopodobniej wzniesiony na przełomie XV i XVI wieku w miejscu poprzedniej, drewnianej świątyni. Oprócz kościoła, w Lubszy znajdują się liczne zabytki m.in. najstarsza na Górnym Śląsku szkoła murowana (1707 r.), dwie plebanie (1709 r., 1803 r.) oraz dwie kapliczki (XVIII w. i początek XIX w.)

Wyjątkowo urokliwym miejscem Lubszy jest majestatyczna Góra Grojec (obecnie rezerwat przyrody) opisywana już przez Józefa Lompę, który jako organista i nauczyciel w tej miejscowości spędził większość swojego życia.